با کازوئو ایشی‌گورو برنده نوبل ادبیات ۲۰۱۷ بیشتر آشنا شوید
نویسنده : لیلی میراشه
آخرین بروزرسانی : ۱۳۹۸/۰۴/۱۷
ایشی گورو نویسنده‌ای ژاپنیست که از پنج سالگی با خانواده به انگلستان مهاجرت کرده. تحصیلات وی در مقطع کارشناسی در رشته "زبان انگلیسی و فلسفه" از دانشگاه کنت و کارشناسی ارشد در رشته "نویسندگی خلاقانه" از دانشگاه انگلای شرقی می باشد. پایان‌نامه‌ی او در دوره کارشناسی ارشد تبدیل به اولین رمانش « منظره رنگ‌پریده تپه‌ها » می‌شود.
ایشی گورو که در ژاپن به دنیا آمده و اسمی ژاپنی دارد- حروف اسمش در ژاپنی به معنای سنگ و سیاه هستند- اذعان دارد که با ادبیات ژاپن آشنایی چندانی نداشته و با وجود اینکه محل روایت داستان رمانهای اول و دوم او در ژاپن بوده، از زندگی روزمره در ژاپن چیز زیادی نمی‌داند. وی در مصاحبه‌ای می‌گوید: "اگر اسم مستعاری انتخاب می‌کردم و کس دیگری پیدا می‌کردم که از عکسش به جای عکس خودم استفاده کنم، مطمئنم کسی به ذهنش نمی‌رسید که بگوید این آدم مرا یاد فلان نویسنده ژاپنی می‌اندازد." او خود را بیشتر تحت تاثیر سینماگران ژاپنی می‌داند تا نویسندگان ژاپنی. با اینکه صراحتا گفته که از ژاپن و ادبیات این کشور چیز زیادی نمی‌داند خود را شبیه انگلیسی‌ها هم نمی‌بینید. او در این‌باره گفته: "من دقیقاً مثل انگلیسی‌ها نیستم، چون که در خانواده‌ای ژاپنی با فرهنگی ژاپنی بزرگ شده‌ام. من گذشته‌ی متفاوتی دارم. متفاوت فکر می‌کنم و جهان‌بینی‌ام اندکی متفاوت است. بنابراین نمی‌شود گفت چقدر انگلیسی و چقدر ژاپنی‌ام. خلق و خو، شخصیت و جهان‌بینی را نمی‌توان به این شکل تقسیم‌بندی کرد. آدم بعد از گذشت مدتی، به مخلوط یکدست بامزه‌ای تبدیل می‌شود و این چیزی است با گذشت زمان بیشتر و بیشتر در حال رایج شدن است؛ آدمهایی با پس‌زمینه‌های فرهنگی و نژادی ترکیبی. جهان دارد به این سمت می‌رود."
آقای "سهیل سمی" مترجم چندین کتاب از ایشی گورو از جمله «تسلی‌ناپذیر»، «هرگز رهایم مکن» و «غول مدفون»؛ در مصاحبه ای گفته: "به زعم من، با اینکه زادگاه ایشی گورو ژاپن است و علیرغم نگارش رمان کوتاهی مانند «منظر کم‌رنگ تپه‌ها» که در آن به ژاپن سفر می‌کند، اما بیشتر از اینکه بخواهد نوستالژی یا غمِ غربت داشته باشد، به همان ادبیات داستان‌گوی بریتانیایی وابسته است و بیشتر به این نوع فرم داستان‌گویی، مقید است. کما اینکه حتی در همین رمان کوتاه هم، ایشی گورو چندان ژاپنی به نظر نمی‌رسد و برعکس، خیلی خوب در فرهنگ نوشتاری بریتانیایی جا افتاده است."
او که یکی از شناخته شده ترین نویسندگان معاصر انگلستان است در سن۶۲ سالگی (سال 2017) برنده جایزه نوبل ادبیات شد. آکادمی نوبل دلیل این انتخاب را اینگونه بیان کرده است. " داستان‌ها و رمانهای آقای ایشی گورو دارای قدرتی عاطفی است و توانسته است پرده از دنیای پر رمز و رازی بردارد که احساس وهن‌آمیز ارتباط ما با جهان بیرون بر آن بنا شده است."
ایشی گورو سخنرانی تحت عنوان "شب قرن بیستم و دیگر اکتشافات کوچک من" روز دریافت جایزه نوبل ایراد می کند که در بخشی از آن می‌گوید: "خوب نوشتن و خوب خواندن دیوار مرزها را فرو خواهد ریخت. حتی ممکن است ایده‌های نو، و بینش انسانی عظیمی در آن میان بیابیم که جان تازه ای به ما ببخشد." متن کامل این سخنرانی را از اینجا می توانید بخوانید.
این نویسنده تاثیرگذار "نشان شوالیه ادب و هنر فرانسه" در سال ۱۹۸۰ را نیز از آن خود کرده بود. از دیگر افتخارات این نویسنده میتوان دریافت "جایزه یادبود وینفرید هولتبی" برای کتاب «منظره رنگ‌پریده تپه‌ها»، "جایزه وایت برد" برای کتاب «هنرمندی از جهان شناور» و "جایزه بوکر" برای کتاب «بازمانده روز» نام برد.
بیشتر مجموعه داستان‌های کوتاه و رمانهای این نویسنده نامزد و برنده جوایز ادبی معتبر بودن. «هنرمندی از جهان شناور»، «بازمانده روز»، «وقتی یتیم بودیم» و «هرگز رهایم مکن» همگی نامزد دریافت "جایزه بوکر" بوده‌اند.
رمان «تسلیم ناپذیر» ، «غول مدفون» و مجموعه داستان های کوتاه «تابستان بعد از جنگ» ، «شام خانوادگی» ، «دهکده پس از تاریکی» ، «شبانه‌ها» فیلمنامه «غمناک‌ترین موسیقی دنیا» و «کنتس سفید» از جمله آثار دیگر کازوئوایشی‌گورو می باشند.
نثر و شیوه روایت داستان های ایشی‌گور خاص و بسیار منحصر به فرد است. "سارا دانیوس" دبیر دائمی آکادمی سوئد درباره او این چنین می‌گوید: "اگر آثار جين آستن و فرانس كافكا را با يكديگر تركيب كنيد، نثر كازوئو ايشي‌گورو به دست مي‌آيد اما بايد كمي هم مارسل پروست به اين تركيب بيفزاييد. او از كسي پيروي نمي‌كند، او جهان زيبايي‌شناختي متعلق به خود را مي‌آفريند."
نثر او سرشار از توصیفات پرجزئیات و موشکافانه ایست که نه تنها حوصله خواننده را سر نمی‌برد بلکه باعث ایجاد تعلیق و کشش در خواندن متن می‌شود زیرا که توصیفات همراه با تردید درباره میزان صحت داشتن جزئیات آن است.
محتمل است کتاب بعدی که از این نویسنده ببینیم یک رمان مصور باشد. در آخرین صحبتهایی که از او پخش شده، اعلام کرده در حال صحبت برای کار بر روی یک رمان مصور هست که به خاطر جدید بودن و پیوند زدن او با دوران کودکیش، برایش بسیار هیجان انگیز می‌باشد.
آقای "سهیل سمی" مترجم چندین کتاب از ایشی گورو از جمله «تسلی‌ناپذیر»، «هرگز رهایم مکن» و «غول مدفون»؛ در مصاحبه ای گفته: "به زعم من، با اینکه زادگاه ایشی گورو ژاپن است و علیرغم نگارش رمان کوتاهی مانند «منظر کم‌رنگ تپه‌ها» که در آن به ژاپن سفر می‌کند، اما بیشتر از اینکه بخواهد نوستالژی یا غمِ غربت داشته باشد، به همان ادبیات داستان‌گوی بریتانیایی وابسته است و بیشتر به این نوع فرم داستان‌گویی، مقید است. کما اینکه حتی در همین رمان کوتاه هم، ایشی گورو چندان ژاپنی به نظر نمی‌رسد و برعکس، خیلی خوب در فرهنگ نوشتاری بریتانیایی جا افتاده است."
او که یکی از شناخته شده ترین نویسندگان معاصر انگلستان است در سن۶۲ سالگی (سال 2017) برنده جایزه نوبل ادبیات شد. آکادمی نوبل دلیل این انتخاب را اینگونه بیان کرده است. " داستان‌ها و رمانهای آقای ایشی گورو دارای قدرتی عاطفی است و توانسته است پرده از دنیای پر رمز و رازی بردارد که احساس وهن‌آمیز ارتباط ما با جهان بیرون بر آن بنا شده است."
ایشی گورو سخنرانی تحت عنوان "شب قرن بیستم و دیگر اکتشافات کوچک من" روز دریافت جایزه نوبل ایراد می کند که در بخشی از آن می‌گوید: "خوب نوشتن و خوب خواندن دیوار مرزها را فرو خواهد ریخت. حتی ممکن است ایده‌های نو، و بینش انسانی عظیمی در آن میان بیابیم که جان تازه ای به ما ببخشد." متن کامل این سخنرانی را از اینجا می توانید بخوانید.
این نویسنده تاثیرگذار "نشان شوالیه ادب و هنر فرانسه" در سال ۱۹۸۰ را نیز از آن خود کرده بود. از دیگر افتخارات این نویسنده میتوان دریافت "جایزه یادبود وینفرید هولتبی" برای کتاب «منظره رنگ‌پریده تپه‌ها»، "جایزه وایت برد" برای کتاب «هنرمندی از جهان شناور» و "جایزه بوکر" برای کتاب «بازمانده روز» نام برد.
بیشتر مجموعه داستان‌های کوتاه و رمانهای این نویسنده نامزد و برنده جوایز ادبی معتبر بودن. «هنرمندی از جهان شناور»، «بازمانده روز»، «وقتی یتیم بودیم» و «هرگز رهایم مکن» همگی نامزد دریافت "جایزه بوکر" بوده‌اند.
رمان «تسلیم ناپذیر» ، «غول مدفون» و مجموعه داستان های کوتاه «تابستان بعد از جنگ» ، «شام خانوادگی» ، «دهکده پس از تاریکی» ، «شبانه‌ها» فیلمنامه «غمناک‌ترین موسیقی دنیا» و «کنتس سفید» از جمله آثار دیگر کازوئوایشی‌گورو می باشند.
نثر و شیوه روایت داستان های ایشی‌گور خاص و بسیار منحصر به فرد است. "سارا دانیوس" دبیر دائمی آکادمی سوئد درباره او این چنین می‌گوید: "اگر آثار جين آستن و فرانس كافكا را با يكديگر تركيب كنيد، نثر كازوئو ايشي‌گورو به دست مي‌آيد اما بايد كمي هم مارسل پروست به اين تركيب بيفزاييد. او از كسي پيروي نمي‌كند، او جهان زيبايي‌شناختي متعلق به خود را مي‌آفريند."
نثر او سرشار از توصیفات پرجزئیات و موشکافانه ایست که نه تنها حوصله خواننده را سر نمی‌برد بلکه باعث ایجاد تعلیق و کشش در خواندن متن می‌شود زیرا که توصیفات همراه با تردید درباره میزان صحت داشتن جزئیات آن است.
محتمل است کتاب بعدی که از این نویسنده ببینیم یک رمان مصور باشد. در آخرین صحبتهایی که از او پخش شده، اعلام کرده در حال صحبت برای کار بر روی یک رمان مصور هست که به خاطر جدید بودن و پیوند زدن او با دوران کودکیش، برایش بسیار هیجان انگیز می‌باشد.